برای دانلود فایل ها، اینجا کلیک کنید.

خارجیان در ترکیه برای کار کردن به صورت قانونی،مجبورند به  ” مجوز کار ” دسترسی پیدا کنند.اگر به دلیل جنگ و آزار و اذیت، کشور خود را ترک کرده اید و می خواهید در ترکیه در خواست پناهندگی بدهید، باید یک ” درخواست حمایت بین المللی” ، به منظور منظم ماندن در ترکیه و دسترسی به حقوق و خدمات تحت حمایت بین المللی ، تسلیم کنید. طبق مقررات قوانین خارجی و حمایت بین المللی ، متقاضیان، شش ماه پس از دادن در خواست حمایت بین المللی خود، می توانند برای مجوز کار در خواست کنند.

تقاضای حمایت بین المللی شما توسط مدیریت اداره مهاجرت استانی مورد بررسی و ارزشیابی قرار خواهد گرفت. اگر ارزشیابی مثبت باشد، یکی از سه نوع حمایت بین المللی به شما داده خواهد شد. برای کسب اطلاعات در مورد برنامه های حمایت بین المللی و وضعیت پناهجوییتان، می توانید با سازمان حقوق پناهندگان ترکیه تماس بگیرید یا بخش مربوط در وب سایت ما را بررسی کنید

کار فرمایان از طریق سایت دولتی ا- دولت ( در ترکی : e-devlet و در انگلیسی : e- government ) می توانند درخواستهای مجوز کار متقاضیان حمایت بین المللی و یا دارندگان یکی از انواع حمایت بین المللی را انجام دهند. وزارت خانواده، کار و امور اجتماعی  مسئولیت دریافت، بررسی و تصمیم گیری نهایی در مورد درخواستهای مجوز کار را بر عهده دارد. برای کسب اطلاعات دقیق و به روز در مورد مجوز کار ، لطفا از طریق وب سایت رسمی وزارت مشورت بگیرید یا با شماره تلفن 170 که رایگان است تماس بگیرید.

طبق قوانین ترکیه، افرادی که تقاضای حمایت بین المللی ارائه داده، اما هنوز تصمیم نهایی در مورد درخواستشان دریافت نکرده اند، به عنوان ” متقاضی حمایت بین المللی” در نظر گرفته می شوند.

به منظور کار کردن بصورت قانونی، برای یک کارفرما یا برای مستقل کار کردن، متقاضیان حمایت بین المللی  در درجه اول باید به یک مجوز کار دسترسی پیدا کنند. شما شش ماه پس از دادن در خواست حمایت بین المللی خودتان واجد شرایط برای تقاضای مجوز کار می شوید. شما مجاز به در خواست مجوز کار پیش از پایان این مدت شش ماهه نیستید.

اگر در نتیجه درخواست حمایت بین المللیتان، عنوان پناهندگی مشروط را بدست اورده اید، باید با گرفتن مجوز کار، بصورت قانونی برای یک کارفرما یا مستقل برای خودتان کار کنید. شش ماه پس از دادن در خواست حمایت بین المللی  خود واجد در خواست مجوز کار می شوید. شما مجاز به در خواست مجوز کار پیش از پایان این مدت شش ماهه نیستید.

اگر در نتیجه در خواست حمایت بین المللیتان، به شما عنوان پناهنده داده شده است، می توانید برای یک کارفرما یا برای خودتان بصورت مستقل شروع به کار کنید.

افرادی که دارای عنوان پناهندگی هستند، باید دارای یک مدرک هویتی با شماره شناسایی خارجی که با شماره 99 شروع می شود را باشند. این مدرک هویتی همچنین به عنوان جایگزینی برای مجوز کار، عمل میکند. مجوز مربوطه بر روی مدرک هویت نوشته خواهد شد. بنابر این، افرادی که به انها عنوان پناهندگی اعطا شده است، مجبور نیستند که جداگانه برای گرفتن مجوز کار اقدام کنند.

اگر در نتیجه در خواست حمایت بین المللیتان، به شما عنوان پناهندگی ثانویه داده شده است، می توانید برای یک کارفرما یا برای خودتان بطور مستقل شروع به کار کنید.

افرادی که دارای عنوان پناهندگی ثانویه هستند، باید دارای یک مدرک هویتی با شماره شناسایی خارجی که با شماره 99 شروع می شود را باشند. این مدرک شناسایی همچنین به عنوان جایگزینی برای مجوز کار، عمل می کند. مجوز مربوطه بر روی مدرک شناسایی نوشته خواهد شد. بنابر این، افرادی که به انها عنوان پناهندگی ثانویه اعطا شده است، مجبور نیستند که جداگانه برای گرفتن مجوز کار اقدام کنند.

افرادی که دارای عنوان پناهندگی  یا پناهندگی ثانویه هستند، به محض بدست اوردن این عناوین، واجد شرایط  برای کار کردن در یک محل کار برای یک کارفرما یا بطور مستقل برای خودشان می باشند. بنابر این، افرادی که عنوان پناهندگی یا پناهندگی ثانویه به انها اعطا شده، احتیاجی ندارند که بطور جداگانه برای اجازه کار در خواست دهند.

درخواستهای اجازه کار در مورد متقاضیان حمایت بین المللی و دارندگان عنوان پناهندگی مشروط ، طبق قانون باید توسط کارفرمایانشان از طریق سایت دولتی ا- دولت ( e-devlet / و یا e-government ) ارائه شود. اگر کسب و کار خودتان را با توجه به مقررات در ترکیه تاسیس کرده و از سوی شما و با حساب خودتان کار می کند، شما باید برای ” اجازه کار مستقل” در خواست بدهید.

شش ماه پس از تاریخ دادن درخواست حمایت بین المللی ، مجاز به ارائه درخواست اجازه کار خواهید بود. این درخواست از طریق سایت ا- دولت تسلیم می شود. در طی این درخواست، سیستم، مدارک متفاوت و اطلاعات مربوط به خودتان و کارفرمایتان را بارگیری (اپلود ) می کند. یکی از مدارکی که باید بارگیری شود، قرارداد استخدامی بین شما و کارفرمایتان می باشد.

 شما فقط می توانید برای محل کاری که در شهر ثبت نامتان وجود دارد، تقاضای مجوز کار بکنید. اگر محل کاری که  برای کار کردن در انجا درخواست می کنید، در استان دیگری قرار دارد، باید به مدیریت اداره مهاجرت رجوع کرده و شهر ثبت نامی خود را تغییر دهید. مدیریت اداره مهاجرت شهر جاریتان، ممکن است درخواستتان را رد و یا قبول کند.

اگر درخواستتان پذیرفته شود، پس از اتمام مراحل ثبتتان در شهر جدید، می توانید درخواست اجازه کارتان را در آنجا انجام دهید.

طبق مقررات موجود در مورد مجوز کارخارجیان در ترکیه، نوع مجوز کاری که به افراد اجازه می دهد که خویش فرما باشند و حق داشته باشند که از جانب خود و حسابشان کار کنند، ” اجازه کار مستقل” گفته می شود. اگر کسب و کار خودتان را با توجه به مقررات در ترکیه تاسیس کرده اید و از سوی شما و حسابتان کار می کند، باید برای ” اجازه کار مستقل” اقدام کنید. خارجیانی که برای مجوز کار مستقل اقدام می کنند، باید درخواست را خودشان انجام دهند.

با توجه به قانون شماره 6735 در نیروی کار بین المللی و مقررات  اجازه کار متقاضیان و دارندگان حمایت بین المللی، افراد

 متقاضی حمایت بین المللی وافراد دارای عنوان پناهنده مشروط ،برای معافیت در دو بخش واجد شرایط هستند : مشاغل کشاورزی یا مزرعه داری فصلی . با این حال، لطفا اگاه باشید که این معافیت بطور خودکار داده نمی شود و بنابراین باید برای معافیت بطور رسمی درخواست کنید. متقاضیان حمایت بین المللی  و دارندگان عنوان پناهندگی مشروط ، شش ماه پس از دادن درخواست حمایت بین المللی ، می توانند برای معافیت اجازه کار درخواست دهند.

درخواستهای معافیت اجازه کار باید به مدیریت اداره کار واشتغال شهری که در آن ثبت هستید داده شود. این اداره، درخواست شما را از طریق وزارت خانواده، کار و امور اجتماعی بررسی کرده و اگر مورد توافق وزارتخانه قرار بگیرد، مجوز کار اعطا خواهد کرد. افرادی که برای کار در بخشهای کشاورزی و مزرعه داری فصلی، مناسب تشخیص داده شوند، برایشان مدرک معافیت اجازه کار صادر خواهد شد.

لطفا توجه داشته باشید که معافیتهای مجوز کار برای شغلهای کشاورزی یا مزرعه داری فصلی به لحاظ جغرافیایی محدود به استانی است که شما در ان ثبت می باشید.

افرادی که دارای عناوین پناهنده یا حمایت ثانویه می باشند، احتیاجی نیست که جداگانه در مورد معافیت اجازه کار برای کار در بخشهای کشاورزی و مزرعه داری فصلی، درخواست بدهند.

طبق قوانین ترکیه، خارجیها از مشاغل یا حرفه های خاصی ممنوع هستند که شامل موارد زیر می باشند : دندانپزشک، مراقب در بیمارستانها، داروساز، دامپزشک، وکیل، محضردار، مامور امنیتی در نهادهای دولتی یا خصوصی ، مدیر بیمارستان خصوصی ، راهنمای گردشگری،مشاور گمرک، همچنین ناخدای دریایی، دریانورد، ماهیگیر، غواص و مشاغلی مشابه در ابهای منطقه ای.

خارجیانی که مایل به کار در بخشهای بهداشتی و آموزش و پرورشی هستند، ملزم به کسب اجازه ابتدایی هستند. متقاضیان بدون اجازه ابتدایی یا تائیدیه ، بدون ارزشیابیهای بیشتر مورد ردی قرار می گیرند.

اعضای حرفه های بهداشتی و درمانی برای بدست اوردن اجازه ابتدایی ملزم به رجوع به وزارت بهداشت می باشند. اعضای حرفه های آموزش و پرورشی باید به وزارت آموزش و پرورش یا شورای تحصیلات عالی، بسته به ماهیت کاریشان، مراجعه کنند.

همینطور افرادی که مایل به درخواست مشاغل تحقیق و توسعه در شرکتهای معتبر مانند مراکز تحقیق و توسعه هستند، ملزم به مراجعه به وزارت صنایع و فناوری هستند تا به یک پیش تصویب دست پیدا کنند.

افرادی که می خواهند اجازه کار در حوزه های کاری بالا را حائز شوند ، پیش از تسلیم درخواستشان، ملزم به گرفتن اجازه ابتدایی یا تاییدیه هستند.

با توجه به قانون نیروی کار بین المللی و مقررات اجازه کار متقاضیان حمایت بین المللی و دارندگان عنوان، معیارهای کلیدی برای ارزشیابی تقاضاهای اجازه کار شامل :

 

  • آیا درخواست مجوز کار، شش ماه پس از دادن تقاضای حمایت بین المللی صورت گرفته است
  • آیا کارفرما مطابق با الزامات نظام سهمیه کارمند خارجی برخورد کرده است
  • آیا درخواست اجازه کار به دسته های مشاغل و حرفه های ممنوع ، ربطی پیدا می کند
  • آیا الزام پیش اجازه یا پیش تاییدیه بطور کامل دیده و بررسی شده است، و
  • آیا یک نتیجه منفی صادر شده توسط مقامات در مورد درخواست اجازه کار وجود دارد

 

لطفا توجه داشته باشید که در طول فرایند ارزشیابی، به روز رسانی بطور منظم از طریق پست الکترونیکی (ایمیل) به کارفرمایان ارسال می شود. همچنین امکان پذیر است که وضعیت تقاضانامه ها را از طریق ا- دولت پیگیری کرد.

شما باید ظرف مدت 30 روز پس از اعطای مجوز کار، شروع به کار کنید. کارفرمای شما نیز ملزم است که تاریخ شروع کار شما را در طی 15 روز به وزارت خانواده، کار و امور اجتماعی گزارش دهد.

اگر شهری که مجوز کار شما صادر شده و استان ثبت نامتان متفاوت است ، می توانید با مراجعه به اداره کل مدیریت مهاجرت استانی که در آن ثبت نام کرده اید خواستار تغییر در استان شوید و سپس می توانید با داشتن اجازه سفر به اداره کل مهاجرت استانی که اجازه کارتان صادر شده ،  مراجعه کنید . مقامات اداره مهاجرت در این استان درخواست شما را ارزیابی می کنند و اگر ارزیابی مثبت باشد ، ثبت نام شما تکمیل می شود.

بر اساس قانون، از زمانی که درخواستهای اجازه کار توسط کارفرمایان تسلیم میشود و بعد اجازه ها برای یک محل کار  یا اقامت مشخص اعطا می شود، اگر شما کار خود را ترک کنید، بدون توجه به طول مدت آن، مجوز کار شما متوقف خواهد شد. همینطور شما نمی توانید با یک اجازه کار منحصر به فرد، در چندین مکان، کار کنید.

بنابر این، اگر تمایل به کار کردن در مکان دیگری را دارید، کارفرمای جدیدتان ملزم به تقاضای یک اجازه کار جدید از جانب شما خواهد بود.

در قانون آمده است که خارجیهایی که برای اولین بار تقاضای اجازه کار می کنند، مجوز کار دریافتی انها نمی تواند بیش از

 از یک سال اعتبار داشته باشد. اگر پس از خاتمه تاریخ مجوز کار خود، قصد ادامه کار برای کارفرمای خود را دارید، باید پیش از خاتمه تاریخ مجوز کارتان، درخواست تمدید این مجوز را انجام دهید. در ابتدا، می توانید شصت روز پیش از تاریخ خاتمه مجوز کارتان، درخواست تمدید را انجام دهید. درخواستهای تمدید پس از خاتمه تاریخ مجوز کار عمل نخواهد کرد.

درخواستهای تمدید مجوز کار، باید توسط  کارفرما از طریق سایت الکترونیکی ا- دولت، همانند درخواستهای اولیه مجوز کار ارائه شوند.

سرانجام، اگر پس از خاتمه تاریخ مجوز کارتان، مایل به تغییر محل کار خود هستید، درخواستی که توسط  کارفرمای جدیدتان از سوی شما تسلیم می شود، به عنوان یک مجوز کار جدید به جای در خواست تمدید مجوز پیشین، واجد شرایط خواهد بود.

بطور معمول، مجوز کار برای خارجیان، محدود به محل کار یا محل اقامت خاصی می باشد. بنابر این، اگر قرارداد کاری شما به هر دلیلی به پایان برسد و اگر مایل باشید در محل دیگری کارتان را ادامه دهید، کارفرمای جدیدتان موظف به دادن درخواست جدیدی برایتان می باشد.

کارفرمای شما نمی تواند دستمزد شما را پایینتر از حداقل دستمزد قانونی پرداخت کند. اگر کارفرمایتان ادعا کند که شما به دلیل ملیتتان، واجد شرایط برای حداقل دستمزد نیستید، کارفرمایتان درست نمی گوید. همه کارکنان، بدون در نظر گرفتن ملیتشان، حق دریافت حداقل دستمزد را دارند.

طبق قوانین تامین اجتماعی، تامین اجتماعی شما بستگی به شهروندی ندارد. کارفرمای شما مجبور است که شما را در سیستم تامین اجتماعی ثبت و حق بیمه تامین اجتماعی شما را بصورت مرتب پرداخت کند. کارفرمایانی که این شرایط  را رعایت نمی کنند، در خطر پرداخت جریمه های سنگین اداری قرار می گیرند. اگر کارفرمایتان حق بیمه تامین اجتماعی شما را پرداخت نکرده است، شما حق دارید به اداره محلی وزارت خانواده، کار و امور اجتماعی مراجعه و شکایت کنید. شکایت شما باید شامل مدارک مربوط به نشان دادن وضعیت کاری شما باشد. اگر هیچکدام از این مدارک را ندارید، می توانید اظهارات شاهد ارائه دهید. علاوه بر این، شما می توانید از طریق تماس با شماره 170، خط تلفنی وزارتخانه، کارفرمایانی را که از الزامات قانونی سر باز زده اند را گزارش دهید.

با این حال، اگر در بخشهای کشاورزی یا دامداری فصلی با مجوز معافیت کار مشغول هستید،  تحت شرایط متفاوتی خواهید بود. در این مورد، فقط اگر کل مدت کاریتان بیش از 30 روز باشد، کارفرمایتان مجبور به ثبت شما در سیستم تامین اجتماعی می باشد.

حوادث مربوط به کار محدود به حوادث رخ داده در محل کار نیستند. حوادثی هم که در طی انجام کار مربوط به کار در خارج از محل کار اتفاق می افتد، نیز تحت عنوان رسته حوادث مربوط به کار قرار می گیرد.

کارفرمای شما احتمالا مسئول آسیبهای جسمی و یا روانی آنی یا متعاقب ناشی از حوادث مربوط به کار می باشد.

بطور معمول، کارفرمای شما باید تصادف را به واحد پلیس و موسسه بهداشتی منطقه ای که محل کار شما در آن واقع است، گزارش دهد. علاوه بر این، کارفرمای شما موظف است که در طی سه روز پس از حادثه به اداره تامین اجتماعی مراجعه کند. اگر کارفرمای شما این را انجام ندهد، شما خودتان، شخصا هم می توانید این را گزارش دهید. مهم است که همه مدارک مربوط به تصادف را با گزارش خود ارائه دهید.

پس از گزارش، برای ارزشیابی آسیبهای فیزیکی و اگر نیاز باشد برای درجه بندی ناتوانی ناشی از اسیب، شما به یک بیمارستان ارجاع داده می شوید. بسته به ارزشیابی، ممکن است برای مستمری ناتوانی و/ یا کمک هزینه ناخالص موقت بتوانید درخواست کنید.

از نظر قانونی، بدون مجوز کار یا بدون معافیت مجوز کار، کار کردن، ممنوع می باشد. هر دو یعنی هم کارفرما هم کارمند، احتمالا با جریمه های اداری مواجه خواهند شد. علاوه بر این، خارجیانی که بدون مجوز کار معتبر، کار می کنند، احتمالا می توانند به دیگر مراحل اداری هم محکوم شوند. برای گرفتن اطلاعات دقیقتر در این مورد، می توانید به سازمان ما مراجعه کنید.

برای گرفتن آموزش فنی حرفه ای، می توانید به مراکز آموزشهای عمومی مراجعه کنید. این دوره ها رایگان می باشند. با این حال، لطفا توجه داشته باشید که هر مرکز آموزش عمومی، دوره های آموزشی را سالانه تعیین میکند و ممکن است دوره های جدید را بر اساس تقاضا باز کند. بنابراین پیشنهاد می کنیم که برای پرسش در مورد دوره های موجود و قابل دسترس به مراکز اموزشهای عمومی مراجعه کنید. لطفا توجه داشته باشید که برای ثبت نام در این دوره ها، باید مدرک شناسایی خود را ابرازکنید.

همچنین آژانس کاریابی ترکیه ( ایش کور ) دارای چندین دوره فنی حرفه ای می باشد. شما می توانید برای پرسش در مورد دستیابی به دوره ها به آژانس کاریابی ترکیه مراجعه کنید. سرانجام ، سازمانهای اجتماعی مدنی وجود دارند که دوره های فنی حرفه ای، سرگرمی و اموزشهای حرفه ای را تحت نظر وزارت آموزش و پرورش ارائه می دهند.

برای بهتر کردن ارائه خدمات و اطلاعات در این سایت، ضمن رعایت کامل حریم خصوصی، اطلاعات از طریق کوکی ذخیره می شوند.